| pn | wt | sr | cz | pt | so | nd |
| 01 | 02 | 03 | 04 | 05 | 06 | 07 |
| 08 | 09 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 |
| 15 | 16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 |
| 22 | 23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 |
| 29 | 30 | 01 | 02 | 03 | 04 | 05 |
"to byla jedna z tych najgorszych wiadomosci, jakie dostalismy.. wigilia... zdazylismy sobie zlozyc zyczenia i zasiasc do stolu... i wtedy ten przerazliwy dzwiek telefonu.. wszyscy wiedzielismy co bedzie... odebrala mama.. potem ta przerazliwa cisza.. bol i zarazem ogromna ulga, ze zasnal spokojnie... Kochanie, dlaczego to nadal tak boli?.."
co mialam mu odpowiedziec???
wybaczcie...
jakos nie moge sie pozbierac...
na glowe zwalil mi sie jeszcze promotor, ktory co tydzien oczekuje przynajmniej po jednym rozdziale pracy licencjackiej....
jeszcze troche i zwariuje...
niepokoje sie w dalszym ciagu o tate...
oby nie trzebabylo najgorszego...
(amputacja przekresli go i zabije)...
jeszcze raz przepraszam, ze do Was nie zagladam...
nareszcie tata w domu...
zeby teraz tylko wszystko szlo juz ku dobremu..
...nieszczescia chodza trojkami...
...najpierw grypa zoladkowa... [teraz zatoki]
...potem klopoty rodzinne siostry...
...a teraz mocno poobijany, z rozcieta glowa i zlamanym zebrem tata w szpitalu... [dzieki Bogu ze w ogole zyje po upadku z takiej wysokosci na betonowa posadzke...]
...na dodatek w poniedzialek rozpoczecie roku akademickiego...
...ech zycie, zycie...
no to znow chorobsko w domu...
i powrocila wstretna, zlosliwa i natretna grypa zoladkowa...
mama pokonana...
Tomasz rozlozony na lopatki...
tato jeszcze sie broni, choc szykuje juz biala flage...
a mi nie pozostaje nic innego jak walczyc...
ktos musi zajac sie rannymi...
a zaleglosci na blogach jak byly tak sa...
pewnie sie jeszcze powieksza...
WYBACZCIE